സങ്കടകടലില്‍ നിന്നും വേദന ബാഷ്പീകരിച്ച മൌന മേഘങ്ങള്‍
ചങ്കുപൊട്ടി പെയ്തൊഴിഞ്ഞരാ മഴ ഞാന്‍ നനയുകയായിരുന്നു
ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന പൊയ്മുഖ വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ നിലത്തു പതിച്ചിരുള്‍
പിടിയിലമര്‍ന്നു പോയ വെളിച്ച പൊട്ടുകള്‍ പോല്‍ തേങ്ങുന്നു
മറുവാക്കുകള്‍ കടിച്ചമര്‍ത്തുംപോള്‍ വക്ക് പൊട്ടിയ ഗദ്ഗദങ്ങള്‍
കുതിച്ചു ചാടിയതീറന്‍ മിഴിക്കോണില്‍ കീറിയ ചാലുകളില്‍ കൂടി
ഓരോ തുള്ളിയുമൊരായിരം കദനങ്ങള്‍ കോറിയിട്ടഴലുരിയുമ്പോള്‍
എന്‍ കഥയിലായിരം നൊമ്പര കനവുകള്‍ നിറയുകയായിരുന്നു
തുള്ളിക്കൊരു കുടം പോലെ നീയെന്നില്‍ നീറിയിറങ്ങുംപോഴും
തെല്ലുമൊഴിയാതെ നിന്ന്..... ആ തീമഴ ഞാന്‍ നനയുകയായിരുന്നു .
